Kittens worden katten ....

Onze kittens zijn nu helemaal gewend en flink gegroeid. Domino is bijna 1 jaar en Paquerette is bijna 11 maanden. Ze gaan sinds begin februari ook lekker naar buiten. Dat vinden zij erg fijn, wij soms wat minder. Vooral Paquerette, het vrouwtje, blijft, nu het weer wat lekkerder wordt qua temperatuur, soms de hele dag weg. Daar worden wij wel eens ongerust van. In ons achterhoofd spookt dan het beeld van een jong katje dat aangereden op straat ligt. Maar.... een kat moet kat kunnen zijn en dus gewoon de hort op kunnen gaan. Niks niet aan een touwtje vastzitten in de tuin zoals de buurkatten, maar gewoon door de weilanden voor en achter ons huis struinen. En dat doet Paquerette volop. Domino, 't mannetje, ook wel, maar die is toch aanhankelijker en houdt wat meer van binnen zijn. En Domino kan zich buiten ook prima vermaken, bijvoorbeeld met de modderkluiten in de moestuin van zijn bazinnetje.  Hij heeft minder de behoefte om ver weg te gaan of in ieder geval uit het zicht van het huis te blijven.

Vandaag begon de dag grijs en met motregen. Geen excuus voor de katten, na een hele nacht binnen te zijn geweest is het weer tijd om naar buiten te gaan. Domino was er al gauw weer, Paquerette even later ook. Dat is standaard. Ze gaan 's ochtends even naar buiten, zijn er snel weer, eten dan nog even wat en gaan dan weer naar buiten. En dan gaan ze echt op pad, vooral de tuin van de buren is leuk (niet die waar de katten aan een touw zitten, maar aan de andere kant). Vandaag had Domino het buiten al gauw bekeken. Met die motregen kun je beter languit in de boekenkast liggen. Paquerette was nog in geen velden of wegen te bekennen. Geen probleem, het raampje in de bijkeuken stond op een kiertje, dus als ze wilde kon ze zo weer naar binnen. Toen ik even later in de bijkeuken moest zijn, lag ze daar mooi op de vloer. En vlak voor haar lag de (nog levende) buit: een piepklein molletje. Iedere keer dat ze het molletje aanraakte, maakte die een hoog piepend geluid. En daar schrok Paquerette zich een hoedje van en dan trok ze haar pootje terug. Verder deed het molletje niet zo veel meer, dus Paquerette vond het 'spelletje' eigenlijk niet meer zo leuk. Nu is het echt kats om de buit mee naar huis te nemen, maar deze baas is niet zo blij met halfdode mollen/muizen/vogels, of wat ze straks nog meer gaat vangen, in huis. Onze schoenen staan in de bijkeuken en ik zag het al voor me: over een paar dagen stinkt het in de bijkeuken en vindt iemand een dood beestje in z'n schoen omdat Paquerette haar buit verstopt in plaats van opgegeten heeft. Dus ik heb Paquerette naar de kamer gebracht en het molletje naar buiten. Of ie het heeft overleefd? Ik denk het niet, ik denk dat Paquerette em al te erg toegetakeld had. Ondertussen liep Paquerette in de woonkamer, al klaaglijk jankend, te zoeken naar haar 'buit'. Ik heb het oranje stoffen balletje waar ze dol op is opgezocht en daarmee heeft ze nog even gespeeld om het molletje te vergeten. Nu is de mol vergeten en ligt ze heerlijk, verstopt op een verhuisdoos op de overloop, te slapen. 

Paquerette

Domino

Tussen de middag aan tafel de avonturen van Paquerette meegedeeld aan de rest van de familie. Altijd al gezegd dat ze een echte jager is, zei Rienk. Domino is tijdens de lunch naar buiten gegaan nadat ie de hele ochtend had liggen slapen in de boekenkast. Net de blog geplaatst en kort daarna staat Domino voor de keukendeur, met een dood muisje in z'n bek. Braaf bij 't bazinnetje gebracht, die daar natuurlijk niet zo blij mee was. En nu ligt Domino weer lekker in de boekenkast z'n poten schoon te likken.