Zomerbui

Na een echt warme zomerdag donderdag, met temperaturen van boven de 30°C, was het gisterochtend grijs en grauw en regende het zachtjes. Gelukkig was er geen wind. Als het waait en regent tegelijk, en de wind komt uit een bepaalde hoek, dan hebben we hier regelmatig last van plassen water die bij de (dichte) schuifpui door naar binnenkomen. In de herfst en winter liggen er hier daarom vaak standaard een paar oude handdoeken voor de schuifpui. 

Enfin, gisteren leek er dus weinig aan de hand. Gewoon een natte, grijze zomerdag. De eerste was dus maar in de droger gedaan in plaats van lekker buiten aan de lijn. En zoals ik vaker doe, even Facebook gecheckt. Op een pagina voor Nederlanders in Frankrijk zie ik een linkje van een meteobedrijf, een andere dan waar ik normaal op kijk, en daar wordt voor ons departement de code oranje aangegeven. Dat betekent dat er heftig weer verwacht wordt. Ik lees alle bijgevoegde commentaren en ontdek dat men in de Auvergne al te maken heeft met onweer en harde wind. Maar dat is afhankelijk van waar in de Auvergne (want hele grote regio) één tot drie à vier uur rijden hier vandaan. Aha, ook commentaren uit het departement naast de onze, waar het een beetje waait. Ik schrijf een ook een commentaar en ga daarna verder met m'n klusjes. De zon is intussen door de wolken gebroken en ik zie dat de buurvrouw de was buiten heeft opgehangen. Als mijn tweede lading was klaar is, hang ik em ook buiten op. De lucht ziet er prachtig blauw uit, met mooie witte wolken. Geen onweersbui te bekennen. Na de lunch, terwijl Thomas en Martijn de afwas doen, ga ik buiten het onkruid wieden tussen de stenen van het terras. Het is nu ook weer erg warm, wel een soort drukkende warmte, dus dat onweer kan wel komen, maar voorlopig nog niet. Om een uur of vier betrekt de lucht wat. Ik haal de was van de lijn en besluit de laatste dingen, die nog niet helemaal droog zijn, ook naar binnen te halen en niet te laten hangen. Martijn gaat al vast Sep uitlaten, terwijl ik Leon ophaal die bij een vriendje in het dorp speelt. Daarna gaat ieder z'n gang. Het wordt bewolkt, maar dat is ook alles. 

Ineens breken de wolken open en komt de regen met bakken naar beneden. Mabli komt direct binnen, maar van Mael geen spoor. De wind zet op en ik hoor Martijn zeggen:"de tuintafel wil er vandoor". Nu is die bij een zomerstorm twee jaar geleden al eens door de tuin gewaaid en daarbij is een poot lichtelijk beschadigd, dus een tweede vliegpartij door de tuin gaat ons waarschijnlijk een tuintafel kosten. Dus ik roep naar de jongens: "wie gaat er mee naar buiten?". Martijn gaat mee. We doen de garagedeur open om naar buiten te gaan en zijn binnen 3 stappen tot op onze huid toe nat. Op de hoek van het huis staat het al bijna blank. Snel pakken we de tuintafel en lopen ermee om het huis. Bij de bijkeuken hebben we een hoekje waar het met deze windrichting bijna windstil is en daar zetten we de tafel neer. We zien de regenpijp in die hoek die al dat water niet kan verwerken. Op twee plekken, waar de stukken regenpijp in elkaar geschoven zijn, komt het water er uit sproeien en ook daar staat de tuin blank. We halen ook de stoelen nog op. Terwijl we daarmee bezig zijn begint het te hagelen, dus wij rennen elk met een stoel terug naar het hoekje bij de bijkeuken, kwakken de stoelen daar neer en rennen de hoek om, waden daarna nog door een stukje blank staande tuin en daarna de garage in. Maar daar komt de volgende schrik: het water loopt de garage in. En niet een klein beetje zoals normaal, maar het loopt helemaal onder de bagagekar door. We pakken alle oude handdoeken van Sep die in de garage liggen om het water te stoppen. Achterin de garage staan namelijk nog een aantal verhuisdozen opgeslagen met spullen die we in dit piepkleine huisje niet kunnen gebruiken. Evenals wat houten kastdelen en planken. En dat alles moet wel droog blijven. De handdoeken doen hun werk.

Thomas heeft ondertussen beneden en boven alle ramen dicht gedaan. En is daarna droge kleren voor Martijn en mij gaan zoeken. Het water druipt uit onze t-shirten en broeken. Het is gelukkig niet koud, dus wij zien er alleen maar de lol van in. Ondertussen komt ook Mael binnen. Hij is minstens net zo nat als Martijn en ik en wordt door Thomas afgedroogd voordat ie verder het huis in mag. 

We trekken droge kleren aan, wringen onze kleren uit boven een emmer en doen ze in de wasmachine. Tijd om de boel binnen te inspecteren. Zoals te verwachten vinden we grote plassen water bij de schuifpui. Gelukkig komt het deze keer niet tot onder de piano. 

Daarna controleren we met z'n drieën de slaapkamers boven. Ondanks de luiken die bijna helemaal dicht waren, is de regen toch nog de slaapkamers binnengekomen. We nemen elk een slaakamer en vegen de plassen water, die onder de ramen liggen, op. Inmiddels is het gestopt met regenen. Ik ga de schuur in om de handdoeken daar uit te wringen en opnieuw te gebruiken om het regenwater op te dweilen. Nadat ik al het water uit de schuur heb en alle handdoeken heb uitgewrongen, zit er een ongeveer 4 liter water in de emmer.

De bui duurde misschien 20 minuten, maar we zijn ruim 40 minuten bezig geweest om alles weer op te ruimen. De wasmachine en droger hebben tot 's avonds laat gedraaid om alle natte kleren en handdoeken weer schoon en droog te krijgen. 
Rienk was ten tijde van de bui in Montceau les Mines, een kilometer of 8 verderop, en heeft daar alleen een beetje regen gehad. Niks niet zomerse stortbui zoals wij hier hebben gehad. 
Een uurtje na de bui trekt de lucht weer open, komt de zon er weer door en hebben we nog een prachtige zonnige avond.