Spoorzoeken

Wij houden er van om te wandelen en dat doen we dus ook in onze vakantie. Soms met z'n allen, soms Rienk en Gertie samen, maar Sep gaat altijd mee. Deze vakantie in de Drôme was wat dat betreft geweldig. Er waren wel 6 wandelingen in de directe omgeving van de camping die we konden lopen zonder eerst ergens met de auto naar toe te moeten rijden. Dat hebben we dus veelvuldig gedaan. 

Gelukkig heeft men in Frankrijk een redelijk eenduidig systeem om de wandelroutes te bewegwijzeren. Met een paar simpele streepjes wordt de richting aangeduid. De richting(en) die je niet moet nemen, worden voorzien van een kruis. Daarnaast wordt voor regionale en lokale wandelingen altijd de kleur geel gebruikt en voor wandelingen uit de serie Grande Randonnée (die door meerdere departementen en/of regio's gaan) altijd een rood en wit streepje. Dus als je 't systeem door hebt zou het altijd heel simpel moeten zijn.

Maar niets is minder waar. Zelfs de geoefende wandelaar mist nog wel eens een streepje. De streepjes worden dan ook overal waar mogelijk is geplaatst. En dat is de ene keer links van de weg of het wandelpad, de andere keer rechts. Je vindt de streepjes op bomen, lantaarnpalen, de achterkant van een verkeersbord, een elektriciteitspaal of de hoeksteen van de boerenschuur die direct naast de weg staat. Het is allemaal mogelijk. Soms vind je de streepjes op een dikke steen die in het pad ligt, maar ook bijvoorbeeld op een ooit in de berm geplaatste auto. 

Goed zoeken en dan vind je helemaal links, op het spatbord, een geel streepje

Meestal wordt linksaf op deze manier aangegeven. Voor rechtsaf is het natuurlijk precies andersom.

Bij bovenstaande foto werd de verandering van richting niet op de gebruikelijke manier aangegeven, maar door deze gele streep op de steen in combinatie met een kruis op een boom langs het andere pad. Rechts op de foto zie je nog een stapel stenen (cairn). Vaak plaatsen wandelaars op een kruispunt van paden of op een markant punt in de route een steen. Na verloop van tijd ontstaat er dan zo'n piramidevormige stapel. Wanneer de stapel te groot wordt, zie je vaak vlak ernaast of een eindje verderop het begin van een tweede stapel.

Streepjes op bomen geplaatst zijn soms aan het eind van het seizoen een stuk minder zichtbaar. Het groen is gegroeid en de wandeling wordt opeens een echte spoorzoekoefening. En dan loop je gemakkelijk een stukje extra, zeker als het kruis, dat aangeeft dat je in de verkeerde richting loopt, ontbreekt of ook verstopt zit achter groen.

Of nog net zichtbaar op een oud wit busje in de berm....

En soms vind je een hele tijd niets, kom je de bocht om en ineens is daar het einde van de wandeling, vaak gemarkeerd door een bordje: coucou!

Zomerbui

Na een echt warme zomerdag donderdag, met temperaturen van boven de 30°C, was het gisterochtend grijs en grauw en regende het zachtjes. Gelukkig was er geen wind. Als het waait en regent tegelijk, en de wind komt uit een bepaalde hoek, dan hebben we hier regelmatig last van plassen water die bij de (dichte) schuifpui door naar binnenkomen. In de herfst en winter liggen er hier daarom vaak standaard een paar oude handdoeken voor de schuifpui. 

Enfin, gisteren leek er dus weinig aan de hand. Gewoon een natte, grijze zomerdag. De eerste was dus maar in de droger gedaan in plaats van lekker buiten aan de lijn. En zoals ik vaker doe, even Facebook gecheckt. Op een pagina voor Nederlanders in Frankrijk zie ik een linkje van een meteobedrijf, een andere dan waar ik normaal op kijk, en daar wordt voor ons departement de code oranje aangegeven. Dat betekent dat er heftig weer verwacht wordt. Ik lees alle bijgevoegde commentaren en ontdek dat men in de Auvergne al te maken heeft met onweer en harde wind. Maar dat is afhankelijk van waar in de Auvergne (want hele grote regio) één tot drie à vier uur rijden hier vandaan. Aha, ook commentaren uit het departement naast de onze, waar het een beetje waait. Ik schrijf een ook een commentaar en ga daarna verder met m'n klusjes. De zon is intussen door de wolken gebroken en ik zie dat de buurvrouw de was buiten heeft opgehangen. Als mijn tweede lading was klaar is, hang ik em ook buiten op. De lucht ziet er prachtig blauw uit, met mooie witte wolken. Geen onweersbui te bekennen. Na de lunch, terwijl Thomas en Martijn de afwas doen, ga ik buiten het onkruid wieden tussen de stenen van het terras. Het is nu ook weer erg warm, wel een soort drukkende warmte, dus dat onweer kan wel komen, maar voorlopig nog niet. Om een uur of vier betrekt de lucht wat. Ik haal de was van de lijn en besluit de laatste dingen, die nog niet helemaal droog zijn, ook naar binnen te halen en niet te laten hangen. Martijn gaat al vast Sep uitlaten, terwijl ik Leon ophaal die bij een vriendje in het dorp speelt. Daarna gaat ieder z'n gang. Het wordt bewolkt, maar dat is ook alles. 

Ineens breken de wolken open en komt de regen met bakken naar beneden. Mabli komt direct binnen, maar van Mael geen spoor. De wind zet op en ik hoor Martijn zeggen:"de tuintafel wil er vandoor". Nu is die bij een zomerstorm twee jaar geleden al eens door de tuin gewaaid en daarbij is een poot lichtelijk beschadigd, dus een tweede vliegpartij door de tuin gaat ons waarschijnlijk een tuintafel kosten. Dus ik roep naar de jongens: "wie gaat er mee naar buiten?". Martijn gaat mee. We doen de garagedeur open om naar buiten te gaan en zijn binnen 3 stappen tot op onze huid toe nat. Op de hoek van het huis staat het al bijna blank. Snel pakken we de tuintafel en lopen ermee om het huis. Bij de bijkeuken hebben we een hoekje waar het met deze windrichting bijna windstil is en daar zetten we de tafel neer. We zien de regenpijp in die hoek die al dat water niet kan verwerken. Op twee plekken, waar de stukken regenpijp in elkaar geschoven zijn, komt het water er uit sproeien en ook daar staat de tuin blank. We halen ook de stoelen nog op. Terwijl we daarmee bezig zijn begint het te hagelen, dus wij rennen elk met een stoel terug naar het hoekje bij de bijkeuken, kwakken de stoelen daar neer en rennen de hoek om, waden daarna nog door een stukje blank staande tuin en daarna de garage in. Maar daar komt de volgende schrik: het water loopt de garage in. En niet een klein beetje zoals normaal, maar het loopt helemaal onder de bagagekar door. We pakken alle oude handdoeken van Sep die in de garage liggen om het water te stoppen. Achterin de garage staan namelijk nog een aantal verhuisdozen opgeslagen met spullen die we in dit piepkleine huisje niet kunnen gebruiken. Evenals wat houten kastdelen en planken. En dat alles moet wel droog blijven. De handdoeken doen hun werk.

Thomas heeft ondertussen beneden en boven alle ramen dicht gedaan. En is daarna droge kleren voor Martijn en mij gaan zoeken. Het water druipt uit onze t-shirten en broeken. Het is gelukkig niet koud, dus wij zien er alleen maar de lol van in. Ondertussen komt ook Mael binnen. Hij is minstens net zo nat als Martijn en ik en wordt door Thomas afgedroogd voordat ie verder het huis in mag. 

We trekken droge kleren aan, wringen onze kleren uit boven een emmer en doen ze in de wasmachine. Tijd om de boel binnen te inspecteren. Zoals te verwachten vinden we grote plassen water bij de schuifpui. Gelukkig komt het deze keer niet tot onder de piano. 

Daarna controleren we met z'n drieën de slaapkamers boven. Ondanks de luiken die bijna helemaal dicht waren, is de regen toch nog de slaapkamers binnengekomen. We nemen elk een slaakamer en vegen de plassen water, die onder de ramen liggen, op. Inmiddels is het gestopt met regenen. Ik ga de schuur in om de handdoeken daar uit te wringen en opnieuw te gebruiken om het regenwater op te dweilen. Nadat ik al het water uit de schuur heb en alle handdoeken heb uitgewrongen, zit er een ongeveer 4 liter water in de emmer.

De bui duurde misschien 20 minuten, maar we zijn ruim 40 minuten bezig geweest om alles weer op te ruimen. De wasmachine en droger hebben tot 's avonds laat gedraaid om alle natte kleren en handdoeken weer schoon en droog te krijgen. 
Rienk was ten tijde van de bui in Montceau les Mines, een kilometer of 8 verderop, en heeft daar alleen een beetje regen gehad. Niks niet zomerse stortbui zoals wij hier hebben gehad. 
Een uurtje na de bui trekt de lucht weer open, komt de zon er weer door en hebben we nog een prachtige zonnige avond. 

Muizen, motten, vlinders...

Sinds een paar maanden gaan ze naar buiten, onze katten Mabli en Mael (zie de blog van 6 februari 2014). En dat vinden ze geweldig. We houden ze 's nachts binnen (als het lukt om ze 's avonds binnen te krijgen) omdat we niet nog eens twee katten willen verliezen als maal voor de 'familie Vos'. 
Een wekker hebben we niet meer nodig: iedere ochtend om half zeven miauwen Mabli en Mael ons wakker omdat ze naar buiten willen. De hele dag zijn ze buiten en komen zo nu en dan even naar binnen. Mael gaat 's ochtends gauw even naar buiten, doet z'n behoefte in een hoekje van de moestuin dat niet gebruikt wordt en komt dan naar binnen om te vragen om z'n ochtendknuffel. Een echte knuffelkat. Mabli niet. Zij wil alleen knuffelen als zij daar zin in heeft en vooral niet als de baasjes dat willen. Mabli vertrekt 's ochtends en is dan lekker lang op pad. Regelmatig komt ze terug met een dood veldmuisje. Als een echte kat komt ze die naar binnen brengen, jak. Vanochtend leefde het muisje nog dat ze mee naar binnen bracht. Leon en ik waren boven bezig en wij hoorden wat gestommel op de overloop. We hebben daar een grote nis met planken als bergruimte. Onder de onderste plank staan een aantal verhuisdozen waar nog allemaal spullen in zitten. Tussen de dozen en de plank zit een paar centimeter. Een favoriete verstop- en slaapplek van Mabli uit de tijd dat ze nog niet naar buiten ging. We zagen Mabli tussen de dozen kruipen en springen en gingen op onderzoek uit. Bleek daar een nog levend muisje te lopen waar Mabli op jaagde en wat mee wilde spelen. Gauw de slaapkamerdeuren dicht gedaan en om hulp geroepen. Deze moeder durft namelijk wel een spinnetje te pakken, maar is een beetje bang voor levende muisjes. Martijn en Leon hebben samen het muisje gevangen, terwijl ik Mabli had opgesloten in een slaapkamer. Het muisje is aan de rand van de tuin weer vrijgelaten en is hopelijk zo slim om zich niet weer door een kat te laten vangen. 

Mabli, de jaagster

Naast muizen jagen Mabli en Mael ook achter vlinders en andere vliegende insecten aan. Vooral Mael maakt daarbij de prachtigste sprongen. Een waar schouwspel om te zien. Helaas nooit een camera bij de hand op het moment dat ik Mael zie jagen op vlinders, bijen en motten. En tegen de tijd dat ik de camera heb gehaald, zit Mael weer heel ergens anders, want die vlinders die vliegen overal maar naar toe...

Mael

En even later liggen ze dan lekker samen te slapen op een kussen in de kamer.