De wil is sterk....

maar we zijn toch gezwicht en hebben er, sinds woensdag 28 augustus, weer 2 huisgenoten bij.
Na de verdwijning van Domino en Paquerette werden ons links en rechts kittens aangeboden maar met de aankomende vakantieplanning en huisoppas hadden we er eigenlijk niet zo'n zin in. 
Tot een klasgenootje van Leon er 3 aanbood die bij hun thuis, op de boerderij, waren geboren en rustig daar konden blijven "tot het ons schikte". Tja, toen zijn we gaan kijken.... en dat moet je dus niet doen....
Vorige week bij thuiskomst gebeld: we willen ze nu wel komen halen. Meteen was niet mogelijk, maar de volgende dag wel. Toen werd de afspraak nog een keer verzet en uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: er was er 1 zoek en eigenlijk kon alleen de vader van het gezin de katten benaderen, vooral als hij terugkwam van het melken (dan rook -ie vast onweerstaanbaar lekker naar melk en room...).
Het vermiste broertje / zusje werd helaas platgereden teruggevonden, en toen waren er nog 2.
Maar om die in een reismandje te krijgen: het kostte een uurtje lokken, proberen, afleiden en andere tactieken. En dan is het verschil wel duidelijk met een kat die in een huis is opgegroeid: deze 2 zijn geen (of beter: zeer weinig) mensen gewend. Niet bang voor de hond, overigens (als je al tussen de geiten en koeien hebt gehuppeld is zo'n beest niet zo eng meer) maar die tweevoeters.... 
Dus de eerste -tig foto's zijn bewogen: niet rustig te krijgen, behalve in hun mandje:

 

De voorste is de dapperste, uiteraard het vrouwtje, haar broer kruipt het liefst achter haar weg.

Eenmaal in de huiskamer hebben ze de eerste les geleerd: glas geeft niet mee. De enthousiaste ontsnappingspogingen (dwars) door de schuifpui liepen pijnlijk af. De volgende ochtend waren we iets gerustgesteld: melk en brokjes helemaal op en 2 keurige keutels in de kattenbak. Toch niet zó ruig opgevoed, gelukkig. Donderdag hebben ze de hele dag onder de bank gezeten. Inmiddels raken ze wat gewend en komen ze af en toe onder de bank vandaan. Ook horen we ze regelmatig onder de bank spelen met een pingpongballetje of een stoffen muisje. Het zal wat langer duren dan bij Paquerette en Domino, maar we hebben er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen en dat ze zich hier helemaal thuis gaan voelen.

Na rijp beraad (en vele verschrikkelijke voorstellen) zijn we min of meer democratisch tot de volgende namen gekomen: Mabli (Welsh voor 'beeldschoon') voor het vrouwtje en Mael (Welsh voor 'prins') voor het mannetje.

Wie zaait...

mag oogsten. 

Vorige herfst hebben Rienk, Thomas en Martijn het moestuintje vergroot door nog een stuk gras om te spitten. Ons moestuintje meet nu ongeveer 4 bij 2 meter. Dus dit voorjaar werd er naast een beetje meer van de groenten van vorig jaar ook wortelzaad gezaaid. Door het natte en koude voorjaar ontkiemde niet al het zaad even goed en verschillende groenten hebben we later, toen het warmer en droger was, opnieuw gezaaid. Maar de wortels deden het vanaf het begin goed en groeiden voorspoedig. Sommige stengels schoten omhoog en er kwamen zelfs bloemen in. Gisteren hebben we alle wortels en een deel van de rode bieten geoogst en verwerkt. 

Onvoorstelbaar wat een hoeveelheid er dan nog komt van 2 korte rijtjes wortelzaadjes. En dat moest allemaal geschild, gekookt en geweckt worden: bijna 4 kilo eetbare wortels en 1,5 kilo bietjes!

Robin Hood cq Grijze Jager

Na alle boeken van de Grijze Jager (van schrijver John Flanagan) te hebben gelezen èn de film Robin Hood (met Kevin Costner) te hebben gezien, is Leon helemaal gek van pijl en boogschieten. Bijna twee jaar geleden heeft ie een pijl en boogset op z'n verjaardag gekregen, een bijna professionele boog met pijlen met grote zuignappen. Alles kun je opbergen in een mooie doos die tevens uitgeklapt het doel vormt om je pijlen op af te schieten. Nu is ie bijna 11 en vindt de zuignappen veel te kinderachtig. Echte pijlen wil hij hebben. Die heeft de Décathlon ook wel, maar die vinden z'n vader en moeder nog een beetje te eng. Dus na wat zoekwerk op internet (lang leve Google) heeft Leon gevonden hoe je echte pijlen maakt. Gisteren moesten er daarom takken gezocht worden in een bos hier vlakbij. Mooie, lange, rechte takken die tot pijl gemaakt kunnen worden. Met 4 of 5 takken als oogst, is Leon direct begonnen. Alle zijtakjes werden nauwkeurig verwijderd, er werden steentjes gezocht om pijlpunten van te maken en de veren, die tot dan toe als decoratie z'n slaapkamer sierden, werden naar beneden gehaald om versneden te worden tot veren voor het uiteinde van de pijl. Martijn, altijd geïnteresseerd in iets technisch, is inmiddels ook geraakt door het pijlen-maak-virus en gaat Leon helpen. Vanochtend zijn er 4 pijlen klaar en wordt de boog gepakt om ze uit te testen. Ze vliegen boven verwachting goed. Eén pijl landt zelfs in de tuin van de buren. Gelukkig zijn de buren op vakantie en zitten hun katten nog binnen. De stenen punten zijn wat minder bestand tegen het afschieten van de pijlen. Ze laten los wanneer ze hun doel hebben geraakt en daarna is het zoeken naar een 'naald in een hooiberg'. Martijn en Leon hebben besloten dat ze naar de Bricomarché (de Franse Gamma/Karwei/Praxis) moeten om ronde houtjes te kopen om pijlen van te maken. Ze kunnen er dan een houten punt aan slijpen, zodat het zoeken naar de pijlpunten tot het verleden behoort. Eenmaal weer thuis wordt er flink doorgewerkt. En daarna wordt er geoefend. Een verhuisdoos vol hooi doet dienst als doel en de heren vermaken zich de hele middag prima.

Leon met de zelfgemaakte pijlen

Martijn aan het boogschieten

Leon aan het boogschieten