Een ongeluk komt nooit alleen...

Na een heerlijk familieweekend in Zandvoort begon maandag 10 juni de gewone werkweek weer. Nietsvermoedend begonnen wij de dag, maar al gauw  kwam de eerste teleurstelling. De Espace had besloten dat bijna 2000 kilometer in één weekend wel genoeg was en weigerde maandagochtend te starten. Dus lopend naar collège en school met als gevolg dat ze alledrie te laat kwamen. Gelukkig leverde dat (deze keer) geen straf op. Daarna de garage gebeld. De eigenaar kwam om te proberen of het hem lukte de Espace bij huis weer aan de praat te krijgen. Helaas. Dus later op de ochtend kwam er een dépanneur met z'n vrachtwagentje om de Espace er op te slepen en naar de garage te brengen. Later in de week kwam de diagnose: de motor van de Espace was zo goed als dood. Vervanging van de motor of een andere auto waren de enige oplossingen. 

Donderdagavond hebben we zoals altijd voor het slapengaan de katten (Domino en Paquerette) een beetje blikvoer gegeven terwijl wij een rondje liepen met Sep (de hond). Omdat het nu echt lente- dan wel zomerweer was stond het bijkeukenraampje open, zodat de katten in en uit konden lopen. Vrijdagochtend zat Domino al te wachten op z'n voer, maar van Paquerette geen spoor te bekennen. Nu geeft Paquerette niet zo veel om blikvoer, dus die zou vast later komen. Niet dus. De hele dag geen Paquerette gezien. Ook 's avonds niet. Een week eerder was Domino al een hele dag weggeweest en 's avonds laat teruggekomen met allerlei verwondingen, vast van een vechtpartij. Maar Paquerette kwam niet terug. 

Ondertussen moesten er natuurlijk allerlei beslissingen genomen worden over de Espace. Nieuwe motor of andere auto. Uiteindelijk besloten om te gaan zoeken naar een andere auto. Maar daarvoor hadden we maar weinig tijd, want begin juli gaan we al op vakantie. En dan moet die andere auto er natuurlijk wel zijn. Gelukkig zijn we gauw geslaagd voor een andere, nieuwere, auto en kunnen we in de tussentijd gebruik maken van een leenauto van de garage.

Op zondag was Paquerette nog niet terug en dus hebben we briefjes rondgebracht in de buurt en bij de winkels in het dorp opgehangen. Ondertussen genoten we van Domino die even aanhankelijk was als altijd, maar ons wel even deed schrikken. We hadden ook Domino na het gebruikelijke ochtendritueel de hele zondagochtend niet meer gezien. Later op de dag ontdekten we gelukkig zijn schuilplaats. Hij lag heerlijk te slapen in een bijna lege lade van het ladenblok onder het bed van Martijn. Tussen het matras en het ladenblok was een kleine open ruimte van een centimeter of 10 waar Domino net de la in kon kruipen. Daar lag hij heerlijk te slapen. Ook maandagochtend heeft Domino in de la doorgebracht, terwijl hij de middag op de bank en de stoel heeft doorgebracht. Nu was het maandag ook te warm om buiten te zijn... Pas 's avonds ging Domino weer een beetje naar buiten. Na het opschrokken van z'n bakje blikvoer ging Domino via het bijkeukenraam naar buiten voor z'n nachtelijke strooptochten. Dinsdagochtend geen Domino die stond te bedelen om z'n voer. Er bekroop ons een akelig gevoel... . En inderdaad, sindsdien ook geen Domino meer gezien. 's Nachts is ie nog wel een keer in huis geweest, want later op de ochtend vond ik een dood muisje in de voerbak (een plek waar Domino vaker z'n vangsten achterliet), maar verder hebben we ook hem niet meer gezien.

Twee katten in zo korte tijd die zo maar opeens verdwijnen... Ondanks de verhalen die je van veel mensen hoort over katten die meerdere dagen tot een  of enkele maanden verdwijnen en dan opeens terugkomen, vrees ik dat we in ons geval te maken hebben met een buurman die het niet zo op katten heeft en die, in plaats van diervriendelijke verdrijvingsmiddelen, gif heeft neergelegd. Het vervelende is dat je al je buren op zo'n negatieve manier gaat bekijken. 
Wij zijn na een periode van 17 jaar opeens katloos en zullen dat (helaas) voorlopig ook nog wel even blijven.  

Domino

Paquerette