Olympische Spelen

De afdeling Sport van het departement Saône-et-Loire organiseert jaarlijks een 'olympische sportdag' voor de laatste twee klassen van het basisonderwijs en de eerste twee klassen van het voortgezet onderwijs. Ieder jaar in een andere gemeente. Dit jaar viel de beurt aan twee kleine gemeenten: Sanvignes les Mines en St. Berain-sous-Sanvignes. Donderdag waren de basisscholen aan de beurt. Op het terrein van het zwembad waren heuse Olympische Spelen georganiseerd. Ieder team van de scholen werd genoemd naar een stad waar recent Olympische Spelen waren georganiseerd. 

Er werd van alles gedaan: behendigheidsspelletjes met tennisracket en bal, badminton, schermen, behendigheidsspellen met de voetbal, sumo-worstelen, een behendigheidsparcours fietsen, waterpolo, boogschieten, zaklopen, touwtrekken etc. Omdat bij de echte Olympische Spelen ook de Paralympische spelen horen, deden alle teams ook nog een behendigheidsparcours in een rolstoel. De afsluiting was een minitriathlon door 3 deelnemers van alle teams. Er werd begonnen met 50 meter zwemmen, daarna een rondje fietsen en als laatste hetzelfde rondje hardlopen. Het team waar Leon in zat is als derde geëindigd, vooral met dank aan Dorian die zo snel fietste dat hij de 6e, 5e en 4e fietser had ingehaald. De eerste twee lopers waren echter zo ver voor Leon gestart dat inhalen niet meer mogelijk was. Maar Leon rende voor zijn leven, liet zich niet meer inhalen en hield die 3e positie vast. Ondanks een paar druppen regen en een paar flinke windvlagen hadden we overwegend zon, echt sportweer.

het waterpolo, met op de achtergrond het zwembadterrein waar de overige activiteiten plaatsvonden

Een dag later was het de beurt aan de eerste twee klassen van het collège en dus mocht Martijn laten zien wat hij kon. Voor het collège was gekozen voor de sporthal en sportterreinen, naast het collège, als locatie. Dat betekende dat de waterspelen afvielen. In plaats daarvan waren er rugby, wandklimmen, kinball, basketball en een gymnastiekparcours naast de andere activiteiten. Alle activiteiten startten met een korte uitleg van het spel of de activiteit. Bij het collège eindigde de dag met een biathlon (rennen en kruisboogschieten) door 4 (2 jongens en 2 meisjes) deelnemers van ieder team. Martijn mocht zijn teamleden aanmoedigen tijdens de succesvolle biathlon; het team van Martijn eindigde als eerste! 
Beide jongens hadden een geslaagde sportdag.

uitleg over rugby en het aanleren van de basistechnieken

Voor alle deelnemers was er een t-shirt

Een ongeluk komt nooit alleen...

Na een heerlijk familieweekend in Zandvoort begon maandag 10 juni de gewone werkweek weer. Nietsvermoedend begonnen wij de dag, maar al gauw  kwam de eerste teleurstelling. De Espace had besloten dat bijna 2000 kilometer in één weekend wel genoeg was en weigerde maandagochtend te starten. Dus lopend naar collège en school met als gevolg dat ze alledrie te laat kwamen. Gelukkig leverde dat (deze keer) geen straf op. Daarna de garage gebeld. De eigenaar kwam om te proberen of het hem lukte de Espace bij huis weer aan de praat te krijgen. Helaas. Dus later op de ochtend kwam er een dépanneur met z'n vrachtwagentje om de Espace er op te slepen en naar de garage te brengen. Later in de week kwam de diagnose: de motor van de Espace was zo goed als dood. Vervanging van de motor of een andere auto waren de enige oplossingen. 

Donderdagavond hebben we zoals altijd voor het slapengaan de katten (Domino en Paquerette) een beetje blikvoer gegeven terwijl wij een rondje liepen met Sep (de hond). Omdat het nu echt lente- dan wel zomerweer was stond het bijkeukenraampje open, zodat de katten in en uit konden lopen. Vrijdagochtend zat Domino al te wachten op z'n voer, maar van Paquerette geen spoor te bekennen. Nu geeft Paquerette niet zo veel om blikvoer, dus die zou vast later komen. Niet dus. De hele dag geen Paquerette gezien. Ook 's avonds niet. Een week eerder was Domino al een hele dag weggeweest en 's avonds laat teruggekomen met allerlei verwondingen, vast van een vechtpartij. Maar Paquerette kwam niet terug. 

Ondertussen moesten er natuurlijk allerlei beslissingen genomen worden over de Espace. Nieuwe motor of andere auto. Uiteindelijk besloten om te gaan zoeken naar een andere auto. Maar daarvoor hadden we maar weinig tijd, want begin juli gaan we al op vakantie. En dan moet die andere auto er natuurlijk wel zijn. Gelukkig zijn we gauw geslaagd voor een andere, nieuwere, auto en kunnen we in de tussentijd gebruik maken van een leenauto van de garage.

Op zondag was Paquerette nog niet terug en dus hebben we briefjes rondgebracht in de buurt en bij de winkels in het dorp opgehangen. Ondertussen genoten we van Domino die even aanhankelijk was als altijd, maar ons wel even deed schrikken. We hadden ook Domino na het gebruikelijke ochtendritueel de hele zondagochtend niet meer gezien. Later op de dag ontdekten we gelukkig zijn schuilplaats. Hij lag heerlijk te slapen in een bijna lege lade van het ladenblok onder het bed van Martijn. Tussen het matras en het ladenblok was een kleine open ruimte van een centimeter of 10 waar Domino net de la in kon kruipen. Daar lag hij heerlijk te slapen. Ook maandagochtend heeft Domino in de la doorgebracht, terwijl hij de middag op de bank en de stoel heeft doorgebracht. Nu was het maandag ook te warm om buiten te zijn... Pas 's avonds ging Domino weer een beetje naar buiten. Na het opschrokken van z'n bakje blikvoer ging Domino via het bijkeukenraam naar buiten voor z'n nachtelijke strooptochten. Dinsdagochtend geen Domino die stond te bedelen om z'n voer. Er bekroop ons een akelig gevoel... . En inderdaad, sindsdien ook geen Domino meer gezien. 's Nachts is ie nog wel een keer in huis geweest, want later op de ochtend vond ik een dood muisje in de voerbak (een plek waar Domino vaker z'n vangsten achterliet), maar verder hebben we ook hem niet meer gezien.

Twee katten in zo korte tijd die zo maar opeens verdwijnen... Ondanks de verhalen die je van veel mensen hoort over katten die meerdere dagen tot een  of enkele maanden verdwijnen en dan opeens terugkomen, vrees ik dat we in ons geval te maken hebben met een buurman die het niet zo op katten heeft en die, in plaats van diervriendelijke verdrijvingsmiddelen, gif heeft neergelegd. Het vervelende is dat je al je buren op zo'n negatieve manier gaat bekijken. 
Wij zijn na een periode van 17 jaar opeens katloos en zullen dat (helaas) voorlopig ook nog wel even blijven.  

Domino

Paquerette