De vereisten om examen te doen zijn minimaal een jaar Conduite Accompagnée èn 3000 km rijervaring. Tijdens dat jaar hebben leerling en begeleiders nog twee keer een afspraak met de rijschool om ervaringen te bespreken en de vorderingen te laten zien. Van de rijschool krijgt de leerling een boekje waarin alle vorderingen tijdens de eerste 20 lessen worden bijgehouden en waarin alle ritten en bijzondere verrichtingen genoteerd moeten worden. Gelukkig hoeven de regelmatige ritten (bijvoorbeeld van en naar school) niet iedere keer te genoteerd te worden, maar kan worden volstaan met het eenmalig noteren en daarna turven van het aantal keren dat die route wordt gereden.
Voordelen van Conduite Accompagnée zijn dat je flink op de kosten kan besparen omdat je minder rijlessen hoeft te betalen. Andere voordelen is dat de beginnende bestuurder als ie eenmaal z'n rijbewijs heeft, sneller punten op z'n rijbewijs verzamelt en dat de verzekering voor de beginnende bestuurder die z'n rijbewijs via Conduite Accompagnée heeft gehaald goedkoper is dan voor iemand die op de normale manier z'n rijbewijs heeft gehaald.
Om duidelijk te maken dat het gaat om een leerling bestuurder die onder de hoede van een begeleider rijdt, ontvang je van de rijschool een sticker voor op de auto op het moment dat je met je begeleiders mag gaan rijden. Ander verkeer weet dan dat ze te maken hebben met iemand die het autorijden aan het leren is.
Gisteren hadden we de eerste pedagogische afspraak met de rijschool. Thomas had twee uur rijles en wij, zijn ouders, zaten op de achterbank. We keken mee hoe Thomas het deed en kregen allerlei tips van de instructeur. Doe dit, doe dat, hou hier rekening mee, vergeet niet dat je hetzelf ook moest leren en dat je in het begin ook niet alles tegelijkertijd kon, dus help ook daar waar nodig is. En ook voor de begeleider geldt: niet met alcohol op achter het stuur, niet slapen, niet telefoneren, want uiteindelijk is de begeleider de eindverantwoordelijke. Na deze eerste pedagogische afspraak mocht Thomas beginnen met het daadwerkelijke Conduite Accompagnée.
En vandaag natuurlijk gelijk op pad. Wel het advies van de instructeur opgevolgd en eerst zelf naar een grote parkeerplaats gereden en Thomas daar een beetje aan onze eigen auto's laten wennen. En daarna op de passagiersstoel gaan zitten terwijl Thomas het stuur overnam... Doodeng en reuzespannend. Maar naast je zit je eerstgeborene die er duidelijk zin in heeft, voorzichtig is en niet bang is om te rijden. En dat geeft ook vertrouwen. Natuurlijk moet er hier en daar iets gecorrigeerd worden of een aanwijzing gegeven worden, maar dat is normaal. Hij moet het tenslotte nog leren...
Thomas: Wetend dat de 20 uur rijles in een Mini Cooper waren, was de eerste keer rijden in onze Peugeot 107 best wel raar, dan zie je eindelijk eens een keer hoe het er uit ziet voor de bestuurder in de auto waar je zo aan gewend bent. Eenmaal op een grote verlaten parkeerplaats aangekomen mag ik dan eindelijk achter het stuur van de 107, met een gestresste vader rechts naast me. In het begin was het even wennen aan het kleinere benzine motortje van de Peu, die toch wel even een ander "gedrag" heeft dan de diesel die in de Mini zit, maar na een paar minuten was dat geen probleem meer. Vervolgens mocht ik even mijn parkeer-skills laten zien, en pruts daar zonder al teveel problemen de kleine auto achteruit naast een Clio. Vaders ook weer enigszins gerust gesteld, dus weer op weg naar huis. Op de terugweg namen we de lange route, met een "démarrage en côte" oftewel vanuit het niks weg rijden bij de bult op, die jammer genoeg niet de eerste keer goed ging... Toen even de snelweg op en nog geen kwartier later waren we al weer thuis.
Een paar uur later was het moeders beurt, en toen namen we dat bakbeest van een Espace mee... De dikke dieselmotor die daar in zit werd door mij zeer op prijs gesteld, en ik vond het dan ook makkelijker om mij daar aan aan te passen. We zijn nog niet de parkeerplaats af of ik heb Gertie al de stuipen op het lijf gejaagd, want ik wou even weten hoeveel plek ik nodig zou hebben om een volle 180 graden te draaien, en dat met ong. 18-20km/h op de teller.... Laten we zeggen dat dat niet heel erg op prijs werd gesteld gezien het feit dat ze dat helemaal niet verwachtte ;) Eenmaal moederlief tevreden met mijn rijkwaliteiten op de parkeerplaats mocht ik weer even de auto parkeren, iets wat toch een stukje lastiger gaat als je zo'n brede auto hebt. Vooruit in parkeren ging eerst een beetje moeilijk, gek genoeg was het achteruit in parkeren een makkie. En toen mocht ik ook met haar de weg op, nam een iets ander traject om weer terug naar huis te rijden, weer de snelweg op en niet lang daarna was het kleine ommetje alweer voorbij. Nu ik in beide autos heb gereden krijg alleen nog maar meer zin om auto te rijden, en ik denk dat ik makkelijk aan die 3000 km zit na dat jaartje samen rijden met mijn ouders.
