In Nederland aten we altijd al relatief laat (ergens tussen 6 en 7 uur 's avonds), maar hier eten we nog later. We eten nog niet zo laat als de meeste Fransen, maar half 7 eten is vroeg. Ook eten we tegenwoordig vaak tussen de middag warm, net als de Fransen. Dat is vooral omdat dat gemakkelijker is met sport dan wel muziek 's avonds. 's Avonds eten we dan wel (Nederlandse gewoonte) brood en geen soep en salades zoals de Fransen.
Niet alleen het tijdstip waarop we eten is veranderd, ook de gerechten die we eten. Het aanbod in de winkels is toch iets anders, je krijgt recepten van Franse vrienden en maakt eens na wat je bij hen hebt gegeten, je krijgt groenten die je niet of nauwelijks kent van vrienden, buren of kennissen met een grote groententuin. En daar doe je dus wat mee. Gelukkig is er internet, waar je ontzettend veel recepten kunt vinden.
Zo kreeg ik laatst van een vriendin een courge-spaghetti. Dit is een enorme courgette, behorend tot de familie van de pompoenen. Een groente die je niet zo gauw in de supermarkt aantreft, maar wel veel in de moestuinen hier. Maar ja, hoe maak je dat klaar, zo'n courge spaghetti? Je moet dat ding dus in de lengte door midden snijden en dan koken. Mijn vriendin doet dat 20 minuten in de snelkookpan, maar die heb ik niet. Bovendien was geen van mijn pannen groot genoeg om daar die reuze courge in te koken. Lang leve internet, want daar lees je dus dat je de courge spaghetti ook prima kan laten garen in de oven. Als je ze uit de oven haalt (of uit de pan), schraap je met een vork het vruchtvlees eruit. Dat vruchtvlees vormt dan lange dunne draden en lijkt enorm op spaghetti (en dat verklaart gelijk de naam van deze groente). Daarna wordt het vruchtvlees meestal verwerkt tot salade of ovenschotel waarbij het wordt gegratineerd met kaas.
Verder eten we hier vaker couscous, quinoa en linzen. Enerzijds omdat het aanbod groter is, anderzijds omdat het een goede basis is voor maaltijdsalades. Vooral in de zomer, als het erg warm is, zijn maaltijdsalades ideaal. Je kookt 's ochtends vroeg als je huis nog koel is en je eet je salade koud of lauw als het te warm is voor een warme maaltijd. Het van oorsprong Noord-Afrikaanse gerecht Tabouleh (couscous met tomaat, munt en peterselie) is ondertussen net zo Frans als kikkerbilletjes en slakken.
Boerenkool daarentegen is hier een heel nieuwe groente. Ik heb het hier nu één keer in de (bio)winkel gezien en het verkocht voor geen meter. Men kent het niet (meer). Boerenkool is hier echt een vergeten groente. Pas sinds een jaar of twee wordt het weer in Frankrijk gekweekt (vooral in Bretagne) en verkocht. Aanleiding? Amerikaanse en Franse sterren die de Chou Kale roemen, vanwege alle vitaminen die de groente bevat.
Bij gebrek aan grote diepvries maken we nu zelf onze pizza's. En die vinden we eigenlijk véél en véél lekkerder dan diepvriespizza's of de pizza's van Deborah, die iedere woensdag- en zaterdagavond pizza's in ons dorp verkoopt.
Zoveel lekkerder dat het al het werk ruimschoots waard is en een nieuwe familietraditie opleverde: zaterdagavond pizza en filmavond.
