Voorgaande twee jaren ben ik even op de kerstmarkt geweest. Het eerste jaar was het meer uit nieuwsgierigheid. We kwamen terug van iets (ik weet niet meer wat) en zagen de enorme drukte in het dorp. Ik ben midden in het dorp uitgestapt omdat ik dan wel eens wilde zien wat de Marché de Noël in ons kleine dorpje voorstelde. Ik was in 10 minuten de hele Kerstmarkt over en heb me vooral verwonderd over de inhoud van de stands: etenswaren, drank (vooral wijn), zelfgemaakt handwerk (genaaide of gebreide producten, quilts, voorwerpen van gevlochten riet of hout) en een of twee standjes met tasjes, portemonnees en sieraden. Onze tweede Kerst hier, moest Rienk op zondagochtend met de Harmonie spelen op de Kerstmarkt. Dat is traditie. Dus daar even gekeken en inmiddels kwam ik natuurlijk hier en daar een bekende tegen waar even een praatje mee gemaakt moest worden.
Dit jaar was ik zo goed als de hele zaterdag op de Kerstmarkt te vinden. Sinds februari van dit jaar ben ik vice-présidente van het Comité de Jumelage (de club die zich met de zustersteden Eisenberg (Duitsland) en Baldock (Engeland) bezighoudt). Het Comité de Jumelage heeft altijd een standje op de Marché de Noël. Ook zusterstad Eisenberg komt altijd naar de kerstmarkt van Sanvignes, nadat Sanvignes begin december al op de kerstmarkt van Eisenberg is geweest. Dat ik met opgroeiende kinderen die altijd in het weekend sporten niet mee kan helpen op de kerstmarkt in Eisenberg wordt me gauw vergeven, maar nu met zo'n "thuiswedstrijd" kom ik er natuurlijk niet onderuit. Dus zaterdag was ik van de partij. Het Comité de Jumelage verkoopt crèpes op de kerstmarkt om de kas een beetje te spekken... Alhoewel, een groot deel van de winst wordt direct weer opgegeten, want als de Duitsers uit Eisenberg op de avond voor de kerstmarkt aankomen, moet er natuurlijk wel wat gegeten worden. Als goed gastheer nemen de gastgezinnen hun Duitse bezoekers mee naar het restaurant waar voor de hele groep is geboekt. De maaltijd voor de Duitse gasten is voor rekening van het Comité de Jumelage, terwijl de gastgezinnen hun eigen maaltijd afrekenen. Ook zondags na afloop van de kerstmarkt wordt er een diner geregeld (via een traiteur) voor de Duitse gasten, hun gastgezinnen en iedereen die geholpen heeft op de kerstmarkt. En natuurlijk zijn de kosten voor het Comité de Jumelage. Lood om oud ijzer dus, maar ach, het is gezellig en eten is belangrijk (voor de Fransen). Dus zaterdag was ik in de stand van het Comité de Jumelage om crèpes te bakken, want dat is een echte vrouwenaangelegenheid. We zijn bij het comité lekker traditioneel: de mannen bouwen de stand op en af en doen het sjouwwerk, de vrouwen bakken de crèpes. Echte Franse crèpes zijn heel groot en flinterdun. Ze worden gebakken op een grote ronde gietijzeren plaat. Daar giet je wat beslag op en met een 'rondelle', twee kleine ronde houtjes in de vorm van een T, spreid je het beslag uit over de bakplaat, waarbij je crèpe het liefst even groot wordt als de bakplaat. Als je te hard duwt met de rondelle krijg je gaten in je crèpe en als je de rondelle niet snel genoeg beweegt, wordt je crèpe niet groot genoeg en dus ook te dik. Je draait ze om met een heel lange, dunne spatel. Het liefst een metalen, want die zijn dunner dan de houten spatels. Je moet er even wat gevoel voor krijgen, maar daarna lukt het meestal wel. En zo erg is het niet als er wat crèpes mislukken. Die worden uitgedeeld aan de Duitse vrienden in de stand van Eisenberg. Zij verkopen echte Duitse bratwurst in hun stand en zijn daarmee erg populair. Ieder jaar nemen ze meer worsten mee, dit jaar maar liefst 1000, en ieder jaar zijn ze voor het eind van de kerstmarkt uitverkocht.
Rienk gaf zondagochtend acte de présence op de Kerstmarkt: de jaarlijkse aubade met de Harmonie.
 |
| De voorste crèpe is door mij gemaakt (en eigenlijk nog net een beetje te klein) |
 |
| En net zoals vorig jaar speelde Rienk op zondagochtend met de Harmonie op de Kertmarkt. Je ziet Rienk (met fluit) net boven de linkerschouder van de dirigent |
