Een kwestie van harmonie

Een nuttige website voor ons is la-conjugaison.fr. Hier vinden we de juiste verbuigingen, synoniemen voor verschillende woorden en definities.

Welnu, in omgekeerde richting en goed voor uw Frans, wat is:

1. ensemble de sons agréables à l'oreille
2. en musique, étude des lois pouvant produire de tels sons agréables
3. en musique, orchestre composé d'instruments à vent et de percussions
4. accord parfait entre les différentes parties d'un ensemble
5. accord entre les sentiments et les idées de différentes personnes
6. en mathématiques, qualifie une relation particulière entre plusieurs grandeurs

U mag niet meer raden, het is inderdaad harmonie. Nu is de Harmonie in Sanvignes een vieille dame van 114 jaar oud, maar jong van geest. Bovendien staat het orkest goed bekend en is het muzikale niveau bovengemiddeld, ondanks de recente inlijving van een niet-Fransman.... 

In het voorjaar speelden wij ons concert de printemps, in overleg en samenzang met het orkest van de (leerlingen van) de muziekschool. Omdat de gemeente een forse duit in het zakje doet van zowel de muziekschool als de Harmonie én omdat we in Frankrijk zijn, is het gebruikelijk dat bij een dergelijk evenement de gemeente even bedankt wordt. Dit heeft onze président niet gedaan en dat, gecombineerd met het feit dat er (blijkbaar, wij hebben dit spektakel gelukkig gemist) na het vertrek van de Poolse dansgroep (nee, dank u) aan het eind van die avond nog het e.e.a. opgeruimd moest worden, maar wéér (de voorgaande keren hebben gelukkig ook gemist) door de mensen van de muziekschool, werd reden voor ruzie. Dat wil zeggen: 1 betrokken (letterlijk en figuurlijk) leraar en harmonielid nam dit debacle als reden voor zijn opstappen. Een week of drie later stuurde het dagelijks bestuur van de Harmonie een brief aan alle leden, waarin zij hun ontslag aankondigden. Wij, de 'gewone' leden van de Harmonie, leefden in blije onwetendheid en wisten van geen brief, dus er was verbazing alom. 

Praat niet over jezelf, dat doen wij wel als je weg bent.... en dus werd er, voor en na de repetities, flink geroddeld over de ins en outs van dit verhaal. 

Goed, het muzikale jaar was om, de vakantie voorbij en afgelopen zondag was daar de algemene ledenvergadering. Hier las de président (eindelijk!) de gewraakte brief voor aan ons allen en hij deed het vervolgens af met: nou, daar kan iedereen het zijne van vinden, over tot de orde van dienst. 

En er werd overgegaan op een stemming voor een aantal nieuwe leden van de Conseil d'Administration (CA), een soort raad van toezicht, waarvan ieder jaar 1/3 moet worden vervangen. 

Of er ook gegadigden waren, aangezien de lijst met verkiesbaren wat te kort was. Dus, ach, waarom niet? Ik stak mijn hand op, mijn naam kwam op het schoolbordje en 5 minuten later was het klaar: die rare Nederlander met die moeilijke voornaam (de prijs voor de mooiste spelling gaat voorlopig naar: Rinjk en dat heb ik niet eens zelf verzonnen...) hoort ook bij de CA.

Waarop de président afsluit met: "mooi, dan moeten jullie nu maar beslissen wie er het stokje overneemt." Wat ik, en later bleek: met mij vele anderen, niet zo had begrepen: de demissionaire bestuursleden waren 'per definitie' verkiesbaar, maar stonden niet op de lijst (en niet op het schoolbordje) en ineens stemde er bijna niemand voor ze. Af door zijdeur, wil de laatste het licht uitdoen?

Eerlijk gezegd, en dit na een paar dagen nadenken: ik vind het ook wel prima. Die président leest de bewuste brief voor, vindt er het zijne van en laat het daar dan verder bij. En nu ik de inhoud ken denk ik: snap ik best. Maar waarom, als je toch vindt dat het nergens over gaat, stap je dan met z'n allen op? Dit bestuur zat er al een aantal jaren, het was vast niet de eerste keer dat iemand het niet met ze eens was, maar 1 brief waarin 1 persoon zijn mening weergeeft...is dat een reden om (allemaal!) op te stappen? 

Het had de smaak van: "nou, als ze niet tevreden zijn, dan zeggen we dat we opstappen en dan piepen ze wel anders!", oftewel: we bluffen ons er wel uit. Maar ja....iedere pokeraar kan je uitleggen dat goeie kaarten doorgaans een betere kans op winst geven dan bluffen. Waarvan akte.

En zo ineens ben ik, 3 dagen na "laat ik ook maar m'n hand opsteken, lijkt me wel interessant" bestuurslid van de Harmonie van Sanvignes. 

Een Nederlander in het bestuur van een Franse plattelands-harmonie... 

Laten we het maar met definitie n°6 uitleggen, vrij vertaald: een merkwaardige relatie tussen verschillende grootheden.

Kramp in de vingers

Het is weer begin september. Dat betekent de Rentréé, het begin van het nieuwe schooljaar. Daar wordt veel aandacht aan besteed, ook door de media en de commercie. Veel speciale Rentrée-aanbiedingen in de winkels en je wordt door iedereen gevraagd of de Rentrée goed verlopen is. Kort na de Rentrée van de scholen beginnen ook de clubs en (sport)verenigingen weer.

Voor de ouders bestaat de Rentrée vooral uit het invullen en ondertekenen van onnoemelijk veel formulieren en briefjes. Voor Martijn moesten we onder andere 2 identieke formuliertjes invullen met alle basisgegevens. Die gegevens hebben ze allang, want ook vorig jaar en het jaar daarvoor hebben wij datzelfde formuliertje in mogen vullen. De informatie staat dus allang in de computer van school, maar zoals zo vaak in Frankrijk, maakt men geen handig gebruik van de computer en blijft men vasthouden aan de ouderwetse formuliertjes. Ach ja, goed voor de werkgelegenheid. Op school is er iemand die dat weer moet overtypen en in de computer zetten. Anders zit zo iemand maar werkloos thuis. Enfin, verder een formuliertje invullen dat we geen beurs aanvragen (als je wel een beurs aanvraagt, moet je daar ook nog weer 3 A4-tjes voor invullen), een formuliertje waarin je toestemming geeft dat er van bepaalde activiteiten foto's worden gemaakt en alle adresgegevens moeten ook nog weer in het carnet genoteerd worden, waarbij je aangeeft of je kind zelfstandig naar huis mag en of dat ook mag als het laatste lesuur uitvalt. Zo niet, dan blijven de leerlingen op school en kunnen ze in de bibliotheek/mediatheek of de studiezaal terecht.

Dan komen begin september ook de formulieren van de sportvereniging weer: inschrijfformulier voor de club, inschrijfformulier voor de bond (als je competitie speelt), toestemmingsbriefje voor dit en dat, medische verklaring dat je geschikt bent om te sporten (volleyballen in ons geval). Zelfs kleine kinderen moeten naar de dokter (de huisarts volstaat) om de medische verklaring in te laten vullen. Het gaat dan voor sommige kinderen om een uurtje of twee sporten per week bij een sportvereniging en af en toe een zondag waarop er wat toernooitjes worden gespeeld. Gelukkig woont de dokter bij ons in huis; dat scheelt weer wachten in de wachtkamer bij de dokter en 23 euro per sporter.

  

Ik heb ondertussen kramp in de vingers van alle formulieren die aan het begin van het schooljaar weer ingevuld moeten worden, ook als er geen nieuwe informatie is. Welkom in Frankrijk.

Stapeltje formulieren dat voor 1 kind voor het volleyballen moet worden ingevuld. 

Lycée

Ik, Thomas, zit sinds het begin van het schooljaar op een nieuwe school, het lycée. Het lycee is het vervolg van het collège. Naast de leerlingen van het collège uit Sanvignes, gaat het merendeel van de leerlingen uit Montceau en omstreken naar dit lycée. Er zijn 8 klassen van 2nde (seconde), het vervolg jaar op 3eme (troisième; het laatste jaar van het collège).

Op het lycée is het allemaal wat serieuzer en wordt er van je verwacht dat je zelfstandig bent. Op het collège bijvoorbeeld hechtte men er veel waarde aan dat je precies het goede formaat schrift had etc., op het lycée maakt het de leraren niets uit, zo lang je je werk doet en je de les opschrijft. Ook lijkt het lycée meer op de Nederlandse middelbare school omdat je, zodra je een tussen-uur hebt, weg mag op eigen verantwoordelijkheid.

Qua niveau weet ik nog niet zo goed hoe het zit want we hebben amper les gehad, bijna geen huiswerk en een paar ‘rentrée’ toetsen. Ik denk dat het lycée wel ongeveer vergeleken kan worden met HAVO-VWO in Nederland. Daarentegen weet ik al wel dat ik een bepaald boek moet lezen voor een prijs die de scholieren van speciaal geselecteerde lycées uit mogen reiken. Je zou deze prijs een beetje kunnen vergelijken met de gouden griffel, maar dan dat de jury bestaat uit scholieren en de boeken die wij hiervoor moeten lezen zijn in 2013 gepubliceerd.